Dames bij het voetbal

Dit verhaal gebeurde zowat 10 jaar geleden. Veel vroeger had ik een cursus gevolgd om voetbalscheidsrechter te worden. Dat verliep allemaal vlot. Het examen gaf geen enkel probleem. In feite had ik geen enkele binding met een club. Er kwam na het examen iemand vragen of ik bij hen wou aansluiten. Elke voetbalclub dient een aantal scheidsrechters te hebben, zoniet moeten ze een boete betalen. Voor mij was het goed. Nu bleek die club uitsluitend damesploegen te hebben. Maar dat maakte niks uit want normaal mag een scheidsrechter toch zijn eigen ploeg niet fluiten. Tenzij met een tornooi. En die club had jaarlijks een tornooi. In het verleden gaf dat wel eens problemen met de scheidsrechters. Ofwel diende de club een officiele scheidsrechter te vragen aan de voetbalbond, wat duur uitkwam, of er floot iemand die niet genoeg onderlegd was. Een paar jaar verliep het tornooi met wisselend succes. Tien jaar geleden besefte het bestuur eindelijk dat ze de leiding van het tornooi, tenminste wat de scheidsrechters betrof, toch beter aan mij overlieten. Ondertussen kende ik genoeg collega’s om te weten wie er best op een vrouwenvoetbaltornooi de wedstrijden te leiden. Sinds een tweetal jaren waren er een paar dames die met vrucht de cursus hadden gevolgd en zich dus scheidsrechter mochten noemen. De voetbalbond was nog karig met hen wedstrijden te geven. Daardoor konden de dames niet zo vlug ervaring opdoen. Een maand voor het tornooi ging ik een paar dames volgen. Soms zag ik in een paar minuten of ze bekwaam waren, of niet.Veerle vond ik een goede scheidsrechter. Daarom ging ik de volgende wedstrijd nog eens kijken. Weer floot ze goed. Het gebeurde wel eens dat ze een verkeerde beslissing nam, maar dat gebeurt bij iedereen. Zelf betrap ik me daar ook wel eens op. Na de wedstrijd ging ik naar de kantine. Een klein halfuur later dook Veerle daar ook op. Ik wachtte tot ze een plaats gevonden had om te zitten. Nadat een afgevaardigde van de thuisploeg haar een koffie had gebracht liep ik naar haar toe. Dan stelde ik me voor en ging zitten. “Ik ken U wel.” Zei ze met een glimlach. “En hoe was het?” Vroeg ze. “Goed, heel goed. Het is daarom dat ik hier zit. Ik ben op zoek naar scheidsrechters om me te helpen op een tornooi, een dames tornooi.” Verduidelijkte ik mijn belangstelling voor haar. “Samen met U?” Wou Veerle nog weten. Bevestigend knikte ik. “Dat wil ik wel doen.” Zei ze glimlachend. Dan wou ze weten hoeveel wedstrijden het waren. Vlug legde ik haar mijn planning uit voor het leiden van de wedstrijden. “Heeft U er bezwaar tegen dat ik voor grensrechters zorg?” Vroeg Veerle met een stem waar je geen nee kon op zeggen. Ze kende een paar meisjes, 18 jaar, net als zij, die net de cursus achter de rug hadden maar nog geen wedstrijd hadden gefloten. Als ze die vroeg om bij haar en de finale grensrechter te spelen, dan zouden ze de meisjes ervaring bijbrengen en zelf had ze er ook hulp aan. Daar kon ik onmiddellijk mee akkoord gaan. Veerle ging de meisjes contacteren en me op de hoogte brengen. “Zullen we zo afspreken dat we volgende woensdag om 2 uur daar in de kantine samenkomen. Ik zal wel zorgen dat het open is.” Stelde ik voor. Dan nam ik afscheid. De volgende woensdag waren Veerle en de meisjes stipt om 2 uur op de afspraak. We overliepen het tornooi en iedereen was akkoord. “Dus dames wees op tijd en zorg dat jullie uitrusting in orde is, want een scheidsrechter moet er verzorgd uitzien.” Zei ik ter afscheid. De wedstrijden op het tornooi verliepen goed, weinig opstootjes, omzeggens geen problemen. De meisjes deden hun best. In het begin durfde ze nog wel eens twijfelen maar naarmate de wedstrijden volgden werden ze zelfzekerder. Van Veerle had ik niets anders verwacht dan dat ze de wedstrijden in handen hield. Na vier uren door de hitte, het was bijna 30 graden, en een brandende zon zat het tornooi er op. Veerle, Steffi, Els en ikzelf gingen naar de kleedkamer. Steffi en Els de grensrechters die Veerle had meegebracht pufte het hardst. Door werkzaamheden aan de tweede kleedkamer moesten we met zijn allen in 1 kleedkamer. Voor de wedstrijden gaf dat geen probleem want ik was een half uur voor hen al klaar. “Zal ik buiten wachten?” Vroeg ik aan Veerle. ” Ben je gek.” Lachte ze. “Misschien is hij bang van ons.” Giechelde Steffi. De andere meisjes giechelden mee. “De vraag is of jullie niet bang zijn van mij.” Lachte ik. “We hebben wel niet veel tijd, douchen doen we thuis wel” Zei Steffi. Iets dat Els bijtrad. “Dan ga ik eerst de wedstrijdbladen halen.” Zei ik. “En ik ga een fles water halen in de kantine.” Zei Veerle. We kwamen bijna gelijktijdig terug aan de kleedkamer. De meisjes waren al weg. Snel zette ik mijn handtekening onder 6 wedstrijdverslagen. De andere 6 liet ik voor Veerle. Rustig begon ik me uit te kleden. Veerle zat aan het kleine tafeltje met haar rug naar mij.Ik liep achter het muurtje naar de douche. Gelukkig waren er meer douchekoppen, zodat iedereen een eigen plekje had. Het lauw warme water dat over mijn bezwete rug liep deed deugd. Even later draaide ik me om het water over mijn gezicht en borst te laten lopen. Daarbij stond ik met mijn rug naar de opening waardoor je in de doucheruimte kwam. Plots voelde ik een met zeep gevulde hand over mijn rug strelen. Het verraste me. De ingezeepte hand ging over heel mijn rug. Het was zalig. Dan voelde ik de hand naar mijn borst gaan. Zelf bleef ik stil staan, genietend. De hand gleed traag naar beneden. Mijn schaamhaar kreeg een goede wasbeurt. Onder al dat strelen kon mijn jongeheer niet in hangende positie blijven. Een lichte aanraking van Veerle’s hand deed hem rechtveren. Aan de greep voelde ik dat het haar niet onverschillig liet. Mogelijk daardoor voelde ik even later een paar stijve tepels tegen mijn rug. “Wil je mijn rug ook wassen” Fluisterde Veerle me in het oor. We draaiden ons om. Vlug liet ik wat zeep op mijn hand lopen om dan de zeep over haar rug uit te smeren. Lang deed ik daar niet over. Mijn handen zochten snel haar stevige, ietwat kleine borsten op. Die kregen een serieuze wasbeurt. Ook de stijve tepels mochten van een rijkelijk van zeep voorziene massage spreken. Even later liet ik een hand het vlakke buikje wassen om te eindigen waar de driehoek begon. Weer draaiden we ons om. Veerle nam onmiddellijk mijn penis in haar nog van zeep voorziene hand. Terwijl ik een vinger in haar kleine half open kutje schoof. “Ik ben geen maagd meer.” Fluisterde de jonge vrouwelijke scheidsrechter me. Inmiddels lukte het me om de waterkraan dicht te draaien. De laatste zeepresten druppelden van haar prachtige borsten. Daarna nam ik een stijve tepel in mijn mond. Zachtjes beet ik er op. Veerle kreunde zacht. Ik bracht mijn handen onder haar mooi gevormd kontje. Vermits Veerle maar een paar centimeter kleiner is dan ik hoefde ik haar niet hoog op te tillen. Dan liet ik haar zakken zodat mijn stijve lul gemakkelijk in het natte kutje schoof. Dat vocht kwam niet alleen van het douchewater. De zucht van de jonge vrouwelijke scheidsrechter werd dieper. Buiten mijn verwachting nam ze zelf het initiatief. In een gezapig tempo liet ze zich heel diep op mijn penis zakken om dan iets terug omhoog te gaan. Het lukte me om tegen te stoten waardoor de penetratie nog dieper ging. Redelijk snel verhoogde ze het ritme. Ik kreeg moeite om de tepel in mijn mond te houden. Dat die positie na een paar uren over een voetbalveld lopen zijn tol eiste ondervond ik aan de lijve. Ik tilde de hete Veerle van mijn penis. De knappe jonge vrouw ging met haar gezicht naar de muur staan. Ze opende haar fraaie benen. Daarbij stak ze haar kontje iets naar achter. Met een buitengewoon gemak schoof ik mijn penis in het smachtende kletsnatte kutje. In een hoog tempo neukte ik haar. Het lukte me om een vinger een centimeter diep in haar kontgaatje te schuiven. Dat was genoeg om heel haar lichaam zwaar te laten schokken. Om nog meer penis in haar kutje te voelen duwde ze haar kontje nog verder naar achter. Door die ietswat vernieuwde houding kon ik de stevige borsten van Veerle heftig masseren. Ik trok fel aan de harde tepels. Met heel snelle stoten ramde ik in het druipende kutje. De tegenstoten van Veerle verraadde hoe dicht ze bij een orgasme kwam. Een paar tellen later liet Veerle een heel luidde jaaaaaaaaaaaaaaaa horen. Ik kon haar luidde hete kreten toch onderdrukken door mijn penis in haar mond te steken. Gulzig zoog ze mijn opkomende sperma en slikte ze het allemaal in. Na een paar minuten zette ik de waterkraan open. We wasten ons opnieuw. Dan droogte we mekaar af. Langzaam kleden we ons aan. Net voor ik mijn broek optrok wreef Veerle nog even oven mij halfstijve penis. “Tot nog eens grote jongen” Zei ze lachend. Op mijn beurt aaide ik het kleine kutje met de woorden: “Hij staat altijd voor jou klaar.” Veerle lachte met die beeldspraak. We trokken de deur van de kleedkamer achter ons dicht en liepen naar de kantine. Bijna nam Veerle mijn hand. Er wachtte ons een maaltijd. Een warme maaltijd. De tafel met een bordje ‘scheidsrechters’ er op was mooi gedekt. Een vrouw kwam vanuit de keuken naar ons. “Het eten is direct klaar.” Zei ze. De voorzitter kwam eveneens naar ons en pakte een stoel. Iedereen was het er over eens dat het tornooi gelukt was. Ook de scheidsrechters deelden in de eer. “We moeten tegen volgend jaar toch zorgen dat er tweede kleedkamer is voor de scheidsrechters.” Zei de man. “Dat hoeft niet.” Liet Veerle zich ontvallen. “Vinden jullie het dan niet erg op mekaar te moeten wachten om te douchen?” Vroeg de voorzitter. Dan pas besefte Veerle dat ze een verkeerd antwoord had gegeven. Ze keek me recht in mijn ogen en glimlachte. Dan zei ze: “Wie zegt dat we gewacht hebben.” Gelukkig was de voorzitter een man van de wereld en kon er met een knipoog smakelijk om lachen. “Ik dacht dat je moe was.” Richtte hij zich naar mij. Om in dezelfde sfeer te blijven zei ik: “Nu wel.”