Een keer is genoeg (deel1)

Dinsdagavond, kwart over zes. De dag zit er eindelijk op. “Stond je weer in de file?” vroeg Miranda toen ik de huiskamer binnen kwam. “Zoals gewoonlijk, de laatste tijd” bromde ik, gaf haar een kusje en schoof aan tafel waar de dampende schalen met eten al klaar stonden. “Ga je vanavond nog badmintonnen?” vroeg ik haar voordat ik een volle lepel met spercieboontjes mijn mond in schoof. “Zeker, maar vanavond ga ik ergens anders spelen” antwoordde ze nadrukkelijk. “Zo? waar dan?” vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik haar vragend aankeen. “In Leerdam.” antwoordde ze kortaf. “Moet je een wedstrijd spelen?” grapte ik terwijl ik wist dat dat niet zo was.”Nee, Erik belde vanmorgen en vroeg of ik vanavond bij hem in de sporthal wilde komen spelen.” “Zo? ik dacht dat je daar niet zo’n zin in had” ging ik verder, nog niet tevreden met haar antwoord. “Hij drong zo aan dat ik maar voor een keertje ja heb gezegd. Dat heb ik hem ook verteld, dat het maar voor een keer is. Dat vind je toch niet erg?” “Nee hoor, je moet het zelf weten” beeindigde ik de discussie,hoewel ik me toch afvroeg wat er allemaal gezegd was over de telefoon. We aten zwijgend verder en toen we na lang stilzwijgen klaar waren met eten deden de jongens en ik nog een spelletje “Mens Erger Je Niet” voordat ze naar bed moesten. Miranda deed vlug de afwas,ik kon merken dat ze haast had, ze keek onder het afwassen terloops op de klok. “Hoe laat beginnen ze?” vroeg ik terwijl Arnold met een zwaai mijn verste pion van het bord afschoof. “Acht uur, maar voordat ik er ben, het is rot weer.” Ik keek op, de regen kletterde tegen het keukenraam, het was me nog niet opgevallen dat het was gaan regenen. “Dat je met dit weer nog op pad gaat” mompelde ik terwijl ik weer op het spel lette, het was een verloren partij want de jongens hadden allebei al een paar pionnetjes binnen, terwijl ik er nog geen een binnen had. “Oh, dat maat me niets uit, de auto zit lekker warm en droog” zei ze en schoof de afwasspullen in het aanrecht- kastje, liep langs ons heen en legde haar hand in mijn nek, hield hem daar even en liep toen de kamer uit. “Ik ga even mijn spullen pakken” zei ze en sloot de deur achter zich, liep gehaast de trap op. Ik keek op de klok. Kwart over zeven. Ik vond dat ze wel erg veel haast had. Ze stommelde de trap af, ik hoorde hoe ze haar jas aantrok en daar kwam binnen, klaar om weg te gaan.”Ga je al?” vroeg ik licht geirriteerd. “Dan zie ik Marian ook nog even” zei ze en boog zich naar me toe, kuste me licht op de mond en gaf de jongens een zoen. “Lief gaan slapen jongens” beval ze.”Ja mama, doei” antwoordde Arnold gevat.Ze zei nog een keer gedag en vertrok. Miranda startte de auto en reed weg, voelde dat de auto nog lekker warm was van Arno zijn ritje naar huis. Hij vond het kennelijk niet zo leuk dat ze wegging, maar het was dins- dagavond,haar gebruikelijke badminton-avondje. De regen hield aan toen ze Gorkum binnenreed, echt Hollands herfstweer, dacht ze bij zichzelf en draaide behendig de afrit naar Leerdam in, was binnen korte tijd in de Pruimenallee waar ze de auto om de hoek parkeerde en vlug bij Erik aanbelde.”Kom gauw binnen” begroette Marian haar en hield de deur voor haar open. “We hebben net gegeten, Erik is boven zijn spullen aan het pakken” kwetterde Angelia, die nog op was en aan kwam gerend. “Dan ga ik maar weer” zei ze en deed alsof ze wegging.”Neeeee, hij komt zo” tetterde Angelia luid en pakte haar hand vast. “Oh, nou dan wacht ik maar eventjes” zei ze en ging in het kuipstoeltje zitten.Na een paar tellen hoorde ze hoe Erik de trap af kwam bonken. “Hallo Miran” begroette hij haar toen hij de kamer binnen- kwam “ik dacht al dat je niet zou komen met dit weer.” “Oh, dan had ik wel even gebeld” zei ze. “Dat is waar, heb ik niet aan gedacht. Zullen we dan maar gaan? dan hebben we tenminste gauw een baan. Na achten wordt het meestal drukker.” “Okee” antwoordde ze en stond op. “Gauw naar bed gaan hoor” zei ze kwasi streng tegen Angelia.” “Jaja” sprong Angelia en pakte Erik zijn hand vast “kusje papa.” Erik kuste haar op de wang “welterusten” en zei Marian gedag “tot straks” en ze liepen naar buiten. “Laten we maar met mijn auto gaan” zei hij haar en ze liepen naar de plaats waar hij de gele Golf geparkeerd had. “Dat is de eerste keer dat we samen op stap gaan” zei hij toen hij de wagen startte en met een behoorlijke gang achteruit reed, goed op de lantaarnpaal lettend die aan de overkant op de weg stond. “En misschien ook wel de laatste” antwoordde Miranda adrem. Erik keek haar aan “dan mag je wel van me winnen vanavond” zei hij lief. “Dat doe ik toch wel” antwoordde ze beslist. Ze reden naar de sporthal en ze kleedde zich om in de dames kleedkamer, toen ze eruit kwam stond Erik al op haar te wachten. “Je ziet er leuk uit” merkte hij op en ze zag zijn ogen over haar lichaam gaan. “Zullen we meteen maar gaan douchen?” vroeg hij ondeugend. Ze bloosde “nee!” en sloeg haar ogen neer.”Jammer, dat is leuker dan badminton” ging hij verder toen ze langs hem liep, de sporthal in. Het was niet druk en ze konden meteen spelen. Dat was beter dan bij haar in het dorp waar ze regelmatig een half uurtje moest wachten. Erik speelde wel aardig maar ze kon merken dat hij het niet zo vaak deed, sloeg vaak mis en zat meer naar haar te kijken dan dat hij op de shuttle lette. Het zou ook wel door zijn behoorlijke buik komen, dacht ze bij zichzelf, het viel haar nu pas op hoe opgezet zijn maag was, maar het paste wel bij zijn hele postuur. Kort maar stevig. Ze voelde zich in vorm vanavond, het was een prettige afwisseling om eens ergens anders te spelen, het was toch wel een beetje saai om iedere dinsdagavond tegen dezelfde personen te moeten spelen. Ze sloeg bijna geen enkele misser en liet Erik het hele veld gebruiken, ze zag hoe de zweetdruppels langzaam maar zeker zijn voorhoofd bedekten, het ging hem duidelijk niet zo gemakkelijk af als hij had doen overkomen. Ze voelde zich voldaan, hij zou zich nog wel twee keer bedenken voordat hij haar weer uitnodigde om te komen spelen. “15 5” riep ze triomfantelijk toen ze haar laatste punt scoorde met een volleerde smash. “Hier valt niet tegen te spelen” gaf hij ronduit toe en kwam naar het net gelopen, trok het omhoog en liep eronder door. “Je hebt gewonnen. Gefeliciteerd.” en voor ze er erg in had kuste hij haar stevig op de mond. Ze stond even verbrouwereerd maar liet het niet blijken “is dat mijn prijsje?” vroeg ze kwasi teleurgesteld en duwde hem wat van zich af. “Je kunt als je wilt ook wat anders krijgen, zoals je kunt zien draag ik de eerste prijs ook bij me.” zei hij dubbel- zinnig en knipoogde. Miranda’s ogen flitsten omlaag en bleven even rusten op de bult in zijn strakgespannen sportbroekje, toen ze opkeek zag ze hoe hij begon te glimlachen, haar bevestigend dat hij dat bedoelde. Ze voelde hoe ze weer begon te blozen. “Laten we nog maar een potje gaan spelen.” zei ze vlug alsof ze zich betrapt voelde. “Als ik jou twee mooie prijsjes mag winnen” antwoordde hij haar en ze zag dat hij naar haar borsten keek toen hij dit zei. Miranda voelde het bloed naar haar wangen stijgen toen hij zo nadrukkelijk naar haar borsten keek, ze merkte met schrik dat haar tepels verstijfden onder zijn blik en dat voor hem zichtbaar was was door haar strakke shirtje. “Laten we eerst maar wat gaan drinken, ik heb dorst” stelde ze voor om haar spanning te verbergen en ze draaide zich om, liep de zaal door in de richting van de bar. Ze zocht een kruk uit en ging zitten, hij kwam naast haar zitten en vroeg wat ze wilde drinken. “Doe maar een glas witte wijn” sprak ze en merkte dat haar gespannenheid alweer wegebde. Het zou wel komen door de inspanning van daarstraks, bedacht ze, dat ze zich net zo opgelaten voelde. Ze praatten wat over sport, zijn wekelijkse trainingen met hardlopen en het volleyballen waaraan ze sinds korte tijd meedeed. Terwijl ze enthousiast vertelde hoe leuk ze het vond om naast het huishouden aktief met sport bezig te zijn voelde ze plotseling dat hij zijn hand op haar blote bovenbeen legde. Ze deed alsof ze niks merkte en praatte vrolijk door, zich bewust van de lichte druk van zijn hand op haar been, de vingertoppen kwamen voorzichtig tot leven en begonnen licht naar de binnenkant van haar been te strelen. Het was niet onprettig wat hij deed, lichte jeukende tintelingen trokken door haar been op de plaats waar zijn vingers bewogen en ze onderdrukte de impuls om zijn hand weg te duwen,geleid door het prettige gevoel dat in haar onderbuik opwelde. “Wil je nog een drankje voor me bestellen?” onderbrak ze haar verhaal, hem haar lege glas aanreikend terwijl ze hem aankeek en bemerkte dat hij strak naar haar zat te kijken. Zijn strelende hand stopte abrupt en gleed van haar been. “Natuurlijk” antwoordde hij, riep de jongen achter de bar en bestelde nog wat voor hen beide. Ze nam een slok uit haar glas en voelde hoe het haar van binnen verwarmde, begon hem uit te horen over zijn werk. Het duurde niet lang of ze voelde hoe hij zijn hand weer op haar been legde, hoger nu, vlak onder haar sportbroekje, en ze verlangde naar dat prettige gevoel van zo-even, probeerde haar verlangen over te brengen op zijn vingers die hun strelende werk weer vervolgden. Haar hart versnelde door de sterke tinteling die door haar bovenbeen naar haar onderbuik trok, probeerde zijn gesprek te volgen maar richtte haar aandacht op zijn heerlijke vingers die met steeds grotere cirkels over haar been dwaalden, haar broekje beroerden en er af en toe onder belandden, weer terug schoven naar de binnenkant van haar been en er, zo leek het, licht op drukten. Ze begreep de wens van die verrukkelijke vingers en spreidde haar benen een beetje, als op kommando, voelde hoe de tintelingen toe namen toen die heerlijke strelende vingertopjes steeds vaker in haar broekspijpje schoven op zoek naar dat ene, dat warme plekje dat steeds warmer werd, langzaam begon te gloeien toen een van die vinger- topjes het bereikt had en het voorzichtig beroerde, niet meer wegschoof. Erik was opgehouden met praten en boog zich wat naar haar toe,concentreerde zich nu volledig op die ene vinger van zijn rechterhand die nu in het linkerpijpje van haar broek verborgen zat en op haar warme vochtig aanvoelende slipje ruste. Miranda had haar benen nu wijd uitstaan en hij zag aan haar ogen dat ze wat afwezig was, met haar gedachten met andere dingen bezig was, ogenschijnlijk genoot van zijn strelende vinger. ” Hallo Erik, uitgespeeld?” gevolgd door een stevige por tegen zijn schouders maakte hem weer bewust waar hij was en hij schrok,trok vlug zijn hand uit haar broek en draaide zich om. Miranda knipperde met haar ogen als kwam ze uit een trance en keek naar de knul die met Erik stond te praten. Ze kende hem niet en keek om zich heen, de mensen stroomden uit de sporthal de bar binnen, de partijen waren zeker net weer afgelopen en ze keek op de klok. Half tien. Ze was zeker even afwezig geweest en kon zich niet meer herrinneren waar Erik over gesproken had maar voelde nog wel die prettige warme tinteling tussen haar benen. Erik stond op en klopte die knul op zijn schouder. “Ik ga nog even een partijtje spelen” keek haar toen aan “krijg ik nog een kansje?” met een glimlach om zijn mond. Ze knikte en stond op van haar kruk, liep achter hem aan de sporthal in. Ze speelden nog twee partijtjes, maar Miranda had een beetje haar concentratie verloren en het spel verliep niet meer zo voorspoedig als voor de pauze, ze had het warm en wilde er eigenlijk mee ophouden, nog wat drinken en naar huis gaan. Erik had in de gaten dat haar spel niet meer zo goed was en stelde voor om te stoppen. Ze liepen weer naar de bar en zochten naar een plek om te zitten, alle krukken waren echter in gebruik. “Zullen we maar naar huis gaan?” stelde Erik voor. Miranda knikte en ze liepen naar de kleedkamers, trokken hun trainingspakken aan en verlieten de sporthal. Ze reden zwijgend naar huis, Miranda had niet zoveel zin om te praten, was een beetje verward door wat er door haar heen ging, realiseerde zich wat Erik bij haar gedaan had en dat ze het prettig had gevonden. Nou ja wat dan nog, er is toch niks gebeurt, dacht ze bij zichzelf. “Ga je gelijk naar huis of kom je nog even binnen? misschien is Marian nog op” verbrak Erik haar stilzwijgen toen ze de Pruimenallee inreden en Erik de auto da parkeerplaats opdraaide. Miranda keek op het klokje van het dashbord. Elf uur. “Eventjes dan” antwoordde ze, bedacht zich dat Marian nog wel op zou zijn en ze had wel even zin om met haar te kletsen. Ze stapten uit, het was inmiddels opgehouden met regenen, en liepen naar Erik zijn huis. Ze trok haar jas uit en hing hem aan de kapstok, hield haar trainingspak aan omdat ze maar even zou blijven,liep naar binnen de huiskamer in. Erik zat op de bank, ze liep naar de keuken maar Marian was nergens te bekennen. “Marian was moe, ze is vroeg naar bed gegaan” zei Erik toen ze naar de zithoek liep waar hij een notitieblaadje zat te lezen. Ze haalde haar schouders op, ze was er nou toch, ging op het andere bankje zitten. “Dan rook ik nog even een shaggie en ga ik daarna naar huis” sprak ze wat teleurgesteld, viste haar pakje shag uit haar sporttas en begon een shaggie te draaien. Erik stond op “wil je nog wat drinken? ik heb nog een lekker wijntje in de koelkast liggen.” Ze dacht even na en twijfelde, ze had toch wel een beetje dorst “Eentje dan maar” en stak haar sigaret aan.