Renate deel 2

William Doyle kuste haar, eerst beheerst, dan steeds feller. Zijn tong leverde een wellustige worsteling met de hare. Plotseling voelde ze zijn andere hand op haar rechterflank, ter hoogte van haar middenrif. Na enkele seconden begonnen zijn vingers omhoog te kruipen en bereikten de onderkant van haar tiet. Door de stof van haar jurk en haar beha heen voelde ze de warmte van zijn vingertoppen. Instinktief bracht ze haar rechterhand omhoog en greep zijn pols. Haar lippen rukten zich los van de zijne. “Nee”, steunde ze, “niet doen…” Hij antwoordde niet, maar zoog zijn mond opnieuw op de hare. Zijn tong verstrengelde zich weer met haar tong en ze voelde hoe de druk van zijn hand vergrootte, tot ze hem niet meer tegen kon houden en zijn vingers over haar hele tetters heengleden. De warmte van zijn handpalm was haast verzengend en toen hij deze lichtjes heen en weer bewoog, schuurde het luchtige weefsel van haar beha over haar tepel heen. Het vlezige besje leek doortrokken te worden door een elektrische schok en ze kon niet beletten dat een zacht gejammer van diep in haar keel opsteeg. Haar genotsvruchtje werd hard als een kiezelsteentje. Tussen haar tegen elkaar gedrukte dijen voelde ze een warme, vochtige vlek ontstaan. Soms had ze ’s nachts wel eens voorzichtig haar kutje geliefkoosd met haar vingers en ze wist dat er dan warme druppels uit haar kiertje kwamen, maar het verbaasde haar dat dit ook zonder rechtstreekse aanraking kon gebeuren. William Doyle ging intussen door met zijn hand lichtjes over haar volle tiet te bewegen, zodat het veerkrachtige vlees nu eens naar boven en dan weer naar beneden gedrukt werd. Vanuit alle zenuwknooppunten in haar prammetje leken lichte elektrische schokjes uitgezonden te worden, maar vooral vanuit haar tepel, waarin het heen en weer schrapende weefsel van haar beha statische elektriciteit leek op te stapelen. Weer steunde ze diep in haar keel. William Doyle’s vingers kneedden nu feller in het gevoelige vlees van haar tetter, alsof hij deze leeg wou melken. Zijn tong woelde wilder in haar mond en hij begon zwaarder te ademen. En dan loste zijn hand opeens haar greep. Renate voelde zijn vingers hoger kruipen, eerst teleurgesteld omdat de opwindende aanraking voorbij was, dan angstig omdat zijn vingertoppen de lichte halsuitsnijding van haar jurk bereikten en zich daar naar binnen probeerden te werken. Maar het kledingstuk was nauwsluitend en hij kon met zijn vingertoppen amper de bolle bovenkant van haar tieten bereiken. De aanraking deed Renate rillen. Het gevoel was nog prikkelender dan toen zijn hand door haar jurk en beha heen voelbaar geweest was. Maar William Doyle was duidelijk niet tevreden met dit kleine voorsmaakje van haar heerlijkheden. Ze voelde zijn andere hand van haar schouder naar haar nek glijden, waar hij naar het lipje van de ritssluiting op haar rug zocht. Paniekerig probeerde Renate zijn hand van haar tiet weg te duwen, maar hij weigerde haar te laten begaan en haakte zijn vingers zo in de kleine halsuitsnijding dat ze deze niet los kom maken. Zijn andere hand had intussen de rits gevonden en rukte deze nu omlaag. Meteen was de belemmering voor zijn vingers verdwenen. Haar jurk gleed vooraan omlaag en een oogwenk later kneedde hij haar tiet door de zwakke bescherming van haar beha heen. De aanraking van zijn gloeiende handpalm was nu nog duidelijker voelbaar voor Renate en er leek een hol gevoel te ontstaan in haar maagstreek. Weer probeerde ze zijn pols weg te trekken, maar William Doyle bleef haar nauwelijks bedekte tiet zeer stevig omknellen. Na enkele ogenblikken gaf ze het dan ook op. Hij begon opnieuw haar vleesvrucht te strelen en de wrijving over het luchtige weefsel van haar beha bracht haar haast door het dolle heen. Tussen haar dijen voelde ze de vochtvlek nog groter worden. Plotseling merkte ze hoe de vingers van zijn andere hand zich onder het schouderbandje van haar beha haakten en dit daarna over haar schouder deed glijden tot het slap omlaag hing. Een beweging van zijn hand op haar tiet deed de stof van haar toch al amper bedekte vlees glijden en een oogwenk later voelde ze voor het eerst de aanraking van een warme mannenhand op haar onbedekte tetter. Haar tepel leek door een zware elektrische schok getroffen te worden en werd onmiddelijk beenhard en nog meer gezwollen dan voorheen. Een gesteun ontsnapte aan haar als dichtgeknepen keel. De jongeman begon haar naakte vlees met zijn vingers te liefkozen. Telkens weer liet hij zijn vingertoppen om haar stijve vleesbesje heendraaien, nam het er dan tussen en gaf lichte kneepjes in het beenharde knopje. Steeds opnieuw leken vonken vanuit dit brandpunt over te springen naar de rest van haar lichaam. Renate voelde hoe ze nu druipend nat was tussen haar dijen. Haar ademhaling ging zwaar. Maar ook die van de jongen was gejaagd en heet. Toen hij zijn mond losrukte van de hare, dacht ze dan ook dat het was om meer zuurstof in zijn zwoegende longen te krijgen, maar het volgende ogenblik daalden zijn lippen naar haar hals, zogen zich daarin vast en begonnen af te dalen, eerst naar haar schouder, vervolgens naar de holte daaronder en dan naar de volle zwelling van haar tiet. Elke millimeter van zijn voortgang leek haar lichaam met nieuwe hete energie te doorstralen. En dan bereikte zijn mond haar tepel. Hij hield haar tetter nu onderaan vast en drukte deze zo omhoog, zodat haar speen als vanzelf tussen zijn lippen gedrukt werd. Wild en fel begon hij te zuigen, intussen met zijn tong snelle dartelende aanvalletjes uitvoerend op dit gevoelige plekje. “Oh”, steunde Renate. “Oh, oooohhhhh…” Ze voelde zich wat verlegen om het feit dat ze haar genot zo duidelijk liet blijken, maar kon het niet verhelpen. De tong bleef aan haar tepel slobberen en de lippen hielden hun zuiging vol, alsof ze haar tetter wilden ledigen van al zijn sappen. William Doyle bracht ook diepe keelgeluiden voort en was duidelijk even wild opgewonden als zij. Renate gaf nu alle idee”°n aan verzet of vluchten op. Haar armen gingen om het hoofd van de jongeman heen en drukten dit steviger tegen haar gezwollen pram aan. Vaag voelde ze zijn hand strelend langs haar rechterflank glijden. Rillingen gingen door haar heen. Ze wierp het hoofd in de nek en haalde met open mond lucht in haar zwoegende longen. Plotseling daalde zijn hand nog lager. Voordat ze besefte wat er gebeurde, had deze de zoom van haar jurk bereikt en die omhoog gelicht, zodat de vingers eronder konden glijden. Renate kwam pas met een schok tot zichzelf toen ze zijn vingertoppen op haar naakte dijen voelde branden. “Oh!” deed ze geschokt. William Doyle lette er niet op. Zijn hand kroop hoger op haar rechterdij, bereikte de rand van haar slipje en gleed even strelend over het weefsel heen. Renate besefte met een schok dat hij nu duidelijk zou kunnen voelen hoe nat ze daar was. Meteen was alle opwinding vergeten en flitste haar eigen hand omlaag om zijn pols te grijpen. Ze begon eraan te rukken, maar hij gaf niet mee en bleef door haar slipje heen op haar kutje strelen. Renate kneep haar dijen nog krachtiger samen en begon steeds verwoeder aan zijn hand te trekken om deze weg te krijgen van haar kostbaarste intimiteit. William maakte protesterende geluiden op haar tetter, waaraan hij nog altijd gretig zoog. Met een grote krachtsinspanning slaagde hij er zelfs in zijn hand nog hoger te krijgen en zijn vingers achter het elastiek van haar slipje te haken. Toen Renate zijn vingertoppen tegen haar buikwand aan voelde en besefte dat hij in een oogwenk haar schaamheuvel zou kunnen voelen, sloeg de angst als een vlam in haar omhoog. De vrees schonk haar bijna bovenmenselijke kracht. Met een enorme inspanning slaagde ze erin zijn hand langzaam van onder haar rok te duwen. De jongeman bleef proberen, maar ze was onverzettelijk. Opeens lieten zijn lippen haar tieten los en bracht hij zijn hoofd omhoog. In het zwakke maanlicht zag ze zweet parelen op zijn voorhoofd. “Wat is er aan de hand?” vroeg hij. Renate diende even te worstelen met haar stembanden om te kunnen spreken. “Ik wil het niet”, bracht ze uit. William Doyle schudde verbijsterd het hoofd. “Wat wil je niet?” vroeg hij. “Dat je… dat je me daar aanraakt”, stamelde ze. Hij grijnsde breed. “Kom nou”, zei hij, “je bent even hitsig als ik. Dat heb ik duidelijk kunnen merken. Je wilt het net zo graag als ik.” Renate schudde het hoofd. “Nee”, sprak ze nauwelijks hoorbaar. “Doe niet zo trutterig”, zei de jongeman en probeerde weer onder haar rok te grijpen. Maar opnieuw weerde Renate hem af, met inspanning van al haar krachten. Hij vloekte, liet haar weer los en ging rechtop achter het stuurwiel zitten. Dan keek hij haar zijdelings aan. “Heb je het soms nog nooit gedaan?” vroeg hij opeens. “Nee”, antwoordde Renate bedrukt. “Maar eigenlijk zou je het best eens graag doen”, vervolgde hij. “Vertel me dat het de waarheid niet is. Je was daarnet zo geil als de pest. En je moet beseft hebben waarom ik je hierheen bracht. Is dat niet zo?” Renate liet bedrukt het hoofd hangen. “Ja”, zei ze benepen, “ik dacht dat ik het zou kunnen, maar ik durf echt niet!” “Waarom niet” “Nou… stel dat ik zwanger word. Of dat mijn ouders het ontdekken.” “Hoedat?” Renate slikte. “Ik… ik heb gehoord dat het de eerste keer pijn doet en dat je dan erg bloedt… Als ze bloed op mijn kleren vinden…” “Je ouders…”, zei William Doyle minachtend. “Je bent toch geen kind meer! En vroeg of laat zal het toch moeten gebeuren.” Renate haalde de schouders op. “Natuurlijk. Maar ze verwachten dat het niet gebeurt voordat de juiste jongen opgedoken is en ik met hem getrouwd ben. En met de juiste jongen bedoelen ze uiteraard iemand die hun volle instemming heeft.” William Doyle stak zijn hand weer uit, opende opnieuw het handschoenenvak en haalde er de heupfles whisky uit. Hij schroefde er de sluitdop af, zette ze aan zijn lippen en nam enkele diepe slokken. “Leuk”, zei hij tenslotte. “Heb je er wel eens bij stilgestaan wat dit voor mij betekent? Hoe ik me nu voel?” Renate keek hem voor de eerste keer weer aan. “Wat bedoel je?” vroeg ze angstig. Plotseling greep hij haar hand en drukte deze in zijn kruis. Renate was even te verbijsterd om niet te laten begaan. Dan drong het gevoel van de zwelling in zijn broek tot haar door en trok ze haastig haar handje terug. “Heb je dat gevoeld?” vroeg William Doyle. “Wat moet ik nu beginnen? Ik zit met een stijve van jewelste en een trut die daar niets aan wil doen omdat ze zo nodig nog een moederskindje wil zijn!” Renate voelde het schaamrood naar haar wangen stijgen. “Het spijt me”, stamelde ze. “Werkelijk!” “Daar koop ik niks voor”, gromde William Doyle. “Heb je dan verdomme geen gevoelens? Ben je soms frigide?” “Ik?” stamelde Renate verontwaardigd. “Helemaal niet! Dat heb je trouwens duidelijk kunnen merken. Ik… ik heb er net zoveel zin in als jij”, bekende ze dan stilletjes. “Maar ik durf niet. Ze zouden me de deur wijzen als ze het ontdekten. Je kent mijn ouders niet!” William Doyle had intussen de hals van de heupfles herhaaldelijk naar zijn lippen gebracht en telkens diep gedronken. Zijn stem begon schor en onvast te klinken. “Okay”, bromde hij, “je wilt dus niet neuken? Maar je zou me toch wel bij mijn probleem kunnen helpen?” “Hoe?” vroeg Renate stilletjes. Weer greep hij haar rechterpols en trok haar hand naar zijn gezwollen kruis. Hij drukte er haar handpalm stevig op. “Voel je?” vroeg hij. “Nog altijd niets verminderd! Meisje, als ik mijn kwakkie niet kan storten, dan blijft het nog uren zo. Wil je me dat aandoen? Ik had mijn uitje naar dit gat wel anders voorgesteld!” Renate slikte, maar trok haar hand niet terug. De kloppende zwelling onder haar handpalm bezorgde haar een gevoel alsof haar ingewanden smolten. Onwillekeurig sloten haar vingers zich een beetje, om meer te kunnen voelen wat voor vorm er in zijn broek verborgen zat. Maar het weefsel was te dik om echt iets duidelijk te kunnen voelen. De druk van haar vingers had wel een ander gevolg… “Ooohh!” kreunde de jongeman. “Dat is lekker. Ga door! Ga door!” Ondanks zichzelf begon Renate nog wat steviger te drukken en wrijvende bewegingen te maken. Ze voelde de heupen van de jongen lichte schokjes maken en hij drukte zijn kruis nog wat omhoog. Ze ging nog even door, tot hij plotseling opnieuw haar pols greep en haar hand wat hoger trok. “Doe mijn rits open en haal hem eruit”, steunde hij. “Dat is veel gemakkelijker, ook voor jou.” “Ik… ik..”, stamelde Renate. Hij keek haar aan. “Vertel me nu niet dat je zoiets ook niet durft”, bromde hij. “Dat kunnen je ouders toch niet merken, want er komt geen bloed bij kijken!” Renate wist dat hij haar alleen maar probeerde op te juinen om zijn zin te krijgen, maar ondanks zichzelf voelde ze hoe haar vingers opeens, als uit eigen beweging, op zoek gingen naar het lipje van zijn rits. En om heel eerlijk te zijn moest ze ook bekennen dat ze ernaar verlangde eindelijk eens een lul van een jongen in haar vingers te voelen. Ze vond het lipje en trok het omlaag. Dan gleden haar vingers in de geopende gulp, voelden nu duidelijker de zwelling door de dunne onderbroek heen en gingen nog wat dieper, tot ze het elastiek vonden en dit omlaag trokken. Een wilde rilling ging door haar heen toen de beenharde lul van William Doyle als een gespannen veer omhoog sprong en als toevallig recht in haar handpalm belandde.