Renate deel 8

Zijn hand ging naar haar kostbaarste bezit. Gretig ploegden zijn vingers in haar vleesplooien, kneedden ruw haar schaamlelletjes en boorden zich diep in haar. Hij beperkte zich niet tot het gebruik van ‚‚n lid, maar beukte twee, drie en op een bepaald ogenblik zelfs vier van zijn worstachtige vingers in haar nog droge en nauwe kanaal. Het resultaat was een verrassing voor Renate. Haar eerste reaktie was een in elkaar krimpen van pijn, waarbij haar kutje een oogwenk leek te verschrompelen als een uitdrogende pruim, maar na enkele seconden al greep haar lichaam naar een instinktief verdedigingswapen tegen de pijnlijk schurende indringers. Vocht begon zich te vormen op haar lelletjes en de wanden van haar vagina. Daardoor kon de dikke wellusteling nog dieper in haar wroeten en produceerden haar klieren steeds meer smeersel. De vier in haar borende vingers hadden Renate’s rekbaarheid echter tot het uiterste beproefd. Nog iets meer, besefte ze, en er zou iets gaan scheuren. Voor haar geestesoog zag ze hoe haar kutje bovenaan en onderaan zou splijten, hoe de scheur als bij een aardbeving zou voortgeplant worden in haar buikwand en achteraan in haar reetje. Het was teveel voor haar toch al tot het uiterste gedreven gemoed. Wild begon ze te gillen. Voor Dennis Doyle was dit blijkbaar een signaal. Misschien haalde hij er een kick uit een wild krijsende vrouw te verkrachten… Hij trok zijn vingers uit haar, greep zijn worstachtige aanhangsel en plaatste de bolle kop tegen haar gekneusde schaamlipjes. Met een stoot van zijn heupen dreef hij zich naar binnen. Het door Renate’s geloosde vocht zorgde ervoor dat hij vrij moeiteloos in haar ploegde. Het meisje voelde hoe haar ingewanden gevuld werden met zijn enorme massa, tot de bolvormige kop tot in haar maag leek gedreven te worden. Haar gegil ging over in een klaaglijk gejammer. Ze wist dat nu niets meer zou baten. Wanhopig sloot ze de ogen en draaide haar hoofdje opzij. Maar ze kon dan wel de aanblik van de liederlijke, vieze, wellustige dikke man buitensluiten, doch niet het gevoel van zijn enorme lul in haar lichaam. Ze voelde hoe hij deze, met weloverwogen bewegingen van zijn krachtige heupen, voor en achteruit begon te bewegen in haar kanaal. De omvang was nauwelijks minder dan die van zijn vier vingers, maar net genoeg om nog veel dieper in haar door te dringen. Haar kutje bleef doorgaan met vocht te lozen om de pijn van de indringing te verzachten. Daardoor slaagde hij erin geleidelijk nog dieper in haar af te dalen. Renate voelde hem ritmisch bewegen, tot zijn schaambeen tegen het hare aanstootte en haar klitoris onder zijn gewicht geplet werd. Ze probeerde haar gevoelens uit te schakelen, maar slaagde daar niet in. Langzamerhand begon Dennis Doyle zich sneller in haar te bewegen. Ze voelde de schuring van zijn geweldige stam feller worden en ook het stromen van haar sappen verhevigen. De grote hoeveelheid van haar jus produceerde nu zuigende en zompige geluiden tussen haar dijen. Haar liederlijke schoonvader begon kreunende en steunende geluiden te maken, afgewisseld met een diep gegrom telkens zijn purperrode eikel tot op haar diepste punt stootte. Hij liet haar polsen los, plaatste beide handen onder haar en greep haar bolle billen in zijn worstvormige vingers, waarmee hij begon te kneden en te knijpen. Tezelfdertijd lichtte hij haar bekken enigszins op, zodat haar kutje in een andere hoek kwam tegenover zijn in haar drijvende lul en hij nog een iets dieper in haar drong. Ook kwam haar klitoris nu rechtstreekser tegen zijn behaarde schaambeen terecht. Renate’s eerste reaktie was haar handen tegen zijn borst te plaatsen om te proberen hem van zich af te duwen. Maar hij was ongelooflijk sterk en gaf geen millimeter mee. En dan drongen de gevoelens in haar kutje en haar genotsknobbeltje tot haar door. Zware elektrische stroomstoten leken vanuit haar onderlichaam te vertrekken en haar hele wezen te vullen. Een vreemde loomheid overviel haar en krachteloos gleden haar handen weer omlaag, om naast haar lichaam te vallen. De kracht van vader Doyle’s stoten verhoogde nog en haar rug begon over het tafelblad heen te schuiven. Ze voelde de rand onder haar vingers en omklemde deze om zich schrap te zetten. Met een gevoel van diepe vernedering besefte ze dat haar lichaam steeds meer begon te reageren op de verkrachting. Ze walgde van de afschuwelijke kerel, maar de automatische reakties van haar klieren waren niet te ontkennen. Een warme vochtigheid begon in haar schoot te groeien. Haar heupen begonnen licht golvende bewegingen te maken en haar voeten hadden zich schrap gezet op de grond. Het tempo van de man groeide. Zijn hijgende gegrom werd luider. Renate’s dijen reageerden op de kracht van zijn stoten door krampende bewegingen te maken. Hierdoor werd haar bekken tegen hem aan gedreven telkens hij zich in haar ploegde. “Ah, aahhhh”, begon Dennis te steunen. “Ik wist dat je ervan zou genieten, sletje! Er zijn er maar weinig die aan mijn lul kunnen weerstaan.” Omdat ze de onbewuste reakties van haar lichaam toch niet meer kon ontkennen, opende Renate de ogen en staarde tussen haar tieten omlaag naar de rechtop staande man, die haar zo schaamteloos misbruikte. Hij had het hoofd in de nek geworpen en zijn ongeschoren gezicht was bedekt met zweetdruppeltjes. De vetkwabben op zijn lichaam golfden als een drilpudding. De aanblik zou haar in andere omWilliamdigheden hebben doen walgen, maar nu registreerde ze alles alleen maar vanuit een wazig iets dat haar bewuste gedachten leek te versluieren. Heel haar lichaam begon zich te spannen als een boog. Haar dijen maakten steeds fellere bewegingen, zodat haar onderlichaam omhoog kwam en zich in de richting van zijn stotende onderbuik dreef. Ze voelde hoe haar ingewanden snel het smeltpunt naderden. “Ah!” snikte ze. “Ah! Oh! Oh! Oohhhh!” En plotseling gebeurde het. Ze kon duidelijk zien hoe haar buikwand begon te golven alsof iets er zich onder bewoog. Niet de in haar lichaam ploegende lul, maar iets dat dichter aan de oppervlakte lag. Een vuurbal leek zich diep in haar schoot te vormen, vochtig te klotsen en dan los te barsten als een exploderende bom. Een snijdend gevoel trok door haar vaginawanden heen, deed haar schaamlippen wild krampen en joeg hete vochtgolven langs de in haar borende stam. Haar stembanden leken een eigen leven te gaan leiden, los van haar wil. “Ja! Ja! Ja!” snikte ze. “Ah! Aaaahhh!” Dennis pufte en hijgde, terwijl hij breed grijnzend op haar neerkeek en zijn tempo nog versnelde als reaktie op het wilde schokken van haar lichaam, dat haar volle tieten heen en weer deed deinen. “Je komt nog voor mij”, gromde hij. ” Ik wist het! Ik wist het!” Hij verstrakte. Een rilling ging door zijn lichaam heen, zodat de vetkwabben op zijn borst en buik nog feller trilden. Zijn vingers boorden zich diep in het malse vlees van haar billen en rukten haar kruis tegen het zijne aan, zodat zijn paal tot op het uiterste punt in haar geplant was. Zijn orgasme was als een kanonschot in Renate’s onderbuik. Ze kon de withete kwakken zaad letterlijk tegen haar binnenwanden voelen knallen en dit bezorgde haar duizelende brein een nog groter gevoel van opwinding. Wild wierp ze haar hoofdje heen en weer, terwijl ze voelde hoe alles in haar overspoeld werd door de vloedgolf van zijn extase, die zich met druipende massa’s van haar eigen geil vermengde. Het leek een eeuwigheid te duren alvorens hun beide lichamen iets van de losgebarsten spanning verloren, doch dat kon in werkelijkheid natuurlijk niet meer dan enkele seconden geweest zijn. Dan viel Dennis Doyle zwaar en hijgend op haar neer, zodat naast het resultaat van hun klimax ook hun zweet vermengd werd. De geweldige vleeshomp in haar verslapte zienderogen en ontsnapte tenslotte aan de steeds zwakker wordende greep van haar uitgeputte binnenspieren. Na lange minuten nahijgen kwam Dennis Doyle recht. Hij wierp een vettige grijns op haar naakte, bezwete lichaam, gaf een klapje op haar dijen en trok zijn broek op. Dan wendde hij zich af en liep naar de deur toe, waar hij zich nog even omdraaide. “We zullen het samen nog leuk hebben, lekker diertje”, beloofde hij. Deze woorden brachten Renate tot zichzelf. Met een kreetje sprong ze recht en staarde naar de achter hem dichtvallende deur. Een kramp vertrok vanuit haar maagstreek en ze moest zich met alle krachten inspannen om niet te braken. God, dacht ze, dat smerige zwijn! En ik heb me laten gaan! Ik ben niet minder dan een slet, die zich aan de eerste de beste geeft! Maar ik heb het niet gewild, besefte ze dan. Hij heeft me met geweld genomen. Kan ik verantwoordelijk gesteld worden voor de reakties van mijn lichaam? Ik zou het hem belet hebben als ik dat gekund had. Waarom is er niemand gekomen? Ze rilde vol walging bij de gedachte aan wat er gebeurd was. Haastig greep ze naar de teil met het nu koud geworden water en spoelde zich helemaal af, alsof dit het gebeurde kon wegwissen. Dan kleedde ze zich aan en ging achter het gordijn op hun bed liggen. Laat William snel komen, smeekte ze woordeloos. Laat hem komen, zodat ik hem kan vertellen wat zijn viespeuk van een vader uitgericht heeft! Hij zal me hier misschien weg brengen. Als we eenmaal ergens anders zijn, komt alles goed tussen ons. En Elma… Ik moet het Elma ook vertellen, zodat ze het Dennis betaald kan zetten. Die smeerlap mag niet ongestraft blijven! Ondanks de wirwar van haar gedachten en de beelden van de verkrachting die steeds in haar opdoken, haalde de vermoeidheid het tenslotte en sliep ze in, wachtend op haar schoonmoeder en haar man. Ze werd gewekt door een geluid in het huis. Onmiddelijk kwam de ruwe verkrachting haar weer voor ogen en angstig kromp ze ineen op het bed, uit vrees dat Dennis Doyle teruggekeerd zou zijn. Maar het geluid van borden, potten en pannen leerde haar dat het om Elma moest gaan. Ze ontspande zich en gleed van het bed. Elma stond voor de houtkachel in een grote pot te roeren, van waaruit de gebruikelijke dampen van kruiden, groenten en vlees opstegen. Een andere manier van koken dan stoven leek ze niet te kennen. Toen Renate de vrouw zag staan, barstte ze in snikken uit. Elma keek haar verbaasd aan. “Wat is er met jou aan de hand?” vroeg ze. “Je man…”, stamelde Renate. “William’s vader… Hij heeft me… Hij heeft me verkracht.” Even verscheen een zorgelijke trek op het gezicht van de vrouw. Dan haalde ze berustend de schouders op. “Is het weer zover? Ach, hij kan zich nooit bedwingen. Ik verwachtte dit al veel eerder. Hij heeft zich al vaker vergrepen aan William’s meisjes. Gelukkig heeft geen van hen ooit een klacht ingediend. Je gaat hem toch geen moeilijkheden bezorgen, hoop ik?” Renate staarde haar verbijsterd aan. De vrouw leek het de gewoonste zaak van de wereld te vinden dan haar man andere vrouwen en meisjes verkrachtte. “Moeilijkheden?” snauwde ze. “Natuurlijk krijgt hij moeilijkheden! Ik laat dit niet zomaar gebeuren! Zodra William thuis is, vertel ik het hem!” Elma haalde de schouders op. “Ach, William… Denk je dat hij het niet weet? Natuurlijk hebben de andere meisjes het hem ook verteld.” “Maar ik ben zomaar geen vriendinnetje”, zei Renate wanhopig. “Ik ben zijn vrouw. We zijn getrouwd! Ik zal hem vragen met mij weg te gaan.” Nogmaals haalde Elma de schouders op. “Je doet maar”, zei ze gelaten. “Veel zal het niet baten, vrees ik. Hij bekommert zich daar niet om. En ik vrees dat je hem vandaag niet al te vlug zult zien, als je hem al ziet. Toen ik uit het bos terugkeerde, zag ik hem net wegrijden in de richting van de stad. Het wordt wel nacht of ochtend, voor zover ik hem ken. Ik zou me maar niet teveel illusies maken over dat huwelijk. Hij lijkt me eerder die Laura Noll te verkiezen.” Ze draaide zich terug naar haar kookpot en begon te roeren, alsof de zaak afgedaan was. Renate keek wanhopig om zich heen. Wat moest ze beginnen? Was William werkelijk naar de stad, naar een andere vrouw? Maar hij kon toch niet toelaten dat ze misbruikt werd door zijn eigen vader? Ze moest hem zien! Haar besluit was genomen. “Ik ga William zoeken”, zei ze vastberaden. Elma draaide het hoofd om en keek haar verbaasd aan. “Maar William heeft de pick-up”, wierp ze op. “We hebben geen andere auto.” “Dan loop ik”, verklaarde Renate. Elma keek haar na alsof ze gek geworden was, toen ze kordaat de deur uitliep. Renate herinnerde zich van de heenrit nog dat het zeker drie mijl tot de stad was, plus een korte afWilliamd tot het huis, maar dat schrikte haar niet af. Het weer was de laatste dagen mooi geweest en alle modder verdwenen. Ze stapte kordaat door, bereikte de hoofdweg en sloeg de richting van Selmerville in. Al snel ontdekte ze dat het niet veel verschil uitmaakte of de weg modderig of droog was. De onverharde oppervlakte was in beide gevallen moeilijk begaanbaar. In modder zou ze weggezakt zijn en vastgezogen. Nu zakte ze eveneens weg, maar dan in mul zand dat het lopen bemoeilijkte en haar snel vermoeid maakte. Langs de kant van de weg, in de begroeiing daar, durfde ze niet te gaan, want ze wist dat er slangen en ander ongedierte kon zitten. Daarvoor hadden haar huisgenoten haar voldoende gewaarschuwd. Het begon dan ook al te donkeren, toen ze Selmerville bereikte. Ze keek om zich heen, zoekend naar iemand die haar de weg wilde wijzen, want in de wanordelijk liggende straatjes kon ze zich niet onmiddelijk orienteren, maar ze zag niet zo meteen iemand. Blijkbaar was er niet zoveel nachtleven in Selmerville. lees verder in deel 9!