Wie was het?

Ach, Ina was een beetje tipsy. So what? Een keertje mag dat toch wel, niet te gek, maar een beetje. En de mannen waren zo lief voor haar, allemaal even voorkomend. Als enig meisje in dit gezelschap van vier mannen kreeg ze alle aandacht en nou, dat was best lekker. 18 was ze pas, maar ze waren het er allemaal over eens dat ze er al echt uitzag als een volwassen vrouw. Als Marcels babysit had ze geduldig tot bijna middernacht gewacht en toen ze net had besloten naar bed te gaan, was hij ineens met drie vrienden aan komen zakken. Ja, ze had haar eigen slaapkamertje voor als het laat werd en als ze eens een nacht overbleef kreeg ze wel het dubbele uitbetaald en dat was mooi meegenomen! Omdat haar ouders Marcel goed kenden hadden ze daar nooit een punt van gemaakt.En nu ineens vier man over de vloer! Ben je gek, had Marcel gezegd, blijf vannacht toch maar hier en waarom drink je niet wat mee? Nou eentje dan, een wijntje. Het was zo leuk dat al die mannen zo geïnteresseerd in haar waren, dat ze later een tweede wijntje niet afsloeg. En complimentjes dat ze kreeg! Gewoon niet normaal meer. Dat ze er zo geweldig uitzag met die mooie donkere ogen en dat lange zwarte haar. En de rest zou ook wel in orde zijn, had Ronald met zijn grote mond op een gegeven moment geroepen. Nou, dat was even lachen natuurlijk, en Ina liet zich niet kennen en lachte mee. In de lange rok die tot over haar knieën reikte, de gebreide kousjes meteen eronder en haar coltrui was ze veilig afgeschermd en zo was het.Het derde wijntje werd niet eens gevraagd, het stond er ineens, of was het toch nog het tweede, nee zeker niet! Nou, ze kon er best tegen, merkte ze, dus vooruit maar. De mannen dronken hun bier gelijk met haar op. En dan is zo’n glaasje wijn toch maar een kleinigheid vergeleken bij die flesjes bier. Toen Arend een schuine mop vertelde, lachte ze dapper mee, hoewel ze hem eerlijk gezegd niet goed had gesnapt. ‘Een beetje opletten heren!’, zei Marcel olijk, ‘we hebben damesgezelschap.’ Maar och, ze zagen toch dat ze er wel tegen kon. Zo flauw is Ina niet! Ze behandelden haar als hun gelijke en dat voelde goed. John, die naast haar zat, begon te vertellen over het weekend dat hij pas achter de rug had in Vlissingen. Het was zo’n zomerse lentedag geweest en hij was naar het strand gegaan. Het was te koud om te zwemmen, maar ze lagen er allemaal weer hoor, zei hij enthousiast: die meiden in d’r blote tieten! ‘Doe jij dat nou ook?’, vroeg Ronald belangstellend aan Ina: ‘dat je topless gaat naar het strand?’Ze keken haar allemaal nieuwsgierig aan. ‘Ja tuurlijk’, loog ze overmoedig. Prachtig vonden ze dat. ‘Ja, zulke meiden als jij kunnen dat hebben’, veronderstelde John, ‘maar er zijn er ook…, je vraagt je af waar ze het lef vandaan halen!’ Iedereen weer lachen. ‘Gek eigenlijk’, mijmerde Marcel, ‘dat ze zoiets op het strand gewoon doen waar duizenden mensen rondlopen en thuis niet…’ Ja, daar waren ze het gloeiend mee eens. Gek ja, hoe zou dat toch komen? En aan wie konden ze dat beter vragen dan aan degene die er ervaring mee had? Dus richtten alle ogen zich op Ina. Ze kreeg het er warm van. Wat moest ze daarop zeggen?John zou het even wat makkelijker maken. ‘Stel dat je wist dat wij op het strand waren, zou je dan je beha aanhouden?’Nee, dat kon ze moeilijk zeggen nadat ze net met zoveel bravoure had verkondigd dat ze op het strand topless ging. ‘Dat is toch gek dan dat je dat hier niet durft!’ Zo, die zat en John leunde tevreden achterover. ‘O, o!’, kwam Marcel nu tussenbeiden. ‘Ze heeft toch helemaal niet gezegd dat ze dat niet durft!’Nee, dat was waar. En weer die afwachtende blikken. Go, het was wel verwarrend zo. Wat nu? Maar gelukkig schoot Arend haar te hulp. ‘Laat je niet op stang jagen hoor’, zei hij vriendelijk. Ze keek hem dankbaar aan. ‘Heb je wel een behaatje aan?’ Ze knikte. ‘Mogen we dat wel zien?’ Dit ging in ieder geval al een stuk minder ver. Toch? Nou ja. Aarzelend gingen haar handen naar de onderkant van haar trui. Pfff… Het leek wel alsof ze haar eigen huid afstroopte, zo’n raar gevoel. Maar ze zette dapper door en trok de trui trillend tot boven haar witte beha. ‘Zie je wel’, concludeerde Arend vergenoegd. ‘En een mooie beha ook Ina!’ Dat vond ze zelf ook wel en ze lachte dankbaar. Arend was intussen opgestaan en naar haar toe gelopen. ‘Laat me je even helpen’, knipoogde hij. Helpen? Ja, met die trui uittrekken. Ze bibberde. Was dat de bedoeling dan? Maar zijn handen hadden de trui al vast en ze liet hem tandenklapperend begaan. Een koude windvlaag streek over haar blote buik. Gek in deze warme kamer. Ina lachte nerveus toen de mannen haar bewonderend bekeken en nam dankbaar het wijntje aan dat Marcel haar aanbood. Het was eigenlijk zo erg niet, hield ze zich voor en ze moest ook lachen toen Ronald verzuchtte dat de tieten van zijn vriendin het niet leken te halen bij die van haar. Ze wilde nu zeker wel even opstaan, zodat ze haar eens goed konden bekijken zo? Oei, dat viel nog niet mee, merkte ze, maar hulpvaardige handen werden uitgestoken en zo kon ze toch op haar onvaste benen worden geholpen. Een beetje duizelig, dat wel. En het leek almaar warmer te worden. Ze wilde zich best omdraaien om ook de andere kant te laten zien, maar om te zeggen dat dat nu bevallig ging… Bijna viel ze zelfs om. Wat is dat nou! De mannen gingen uit solidariteit ook maar staan. Ja, ze had het best wel warm, bekende ze toen Marcel een opmerking maakte over haar rood aanlopende gezicht. Maar om daarom haar rok uit te trekken, zoals hij suggereerde, dat ging toch wel wat ver. Hoewel? Wie legde daar een hand op haar heup? Ze wilde verschrikt die brutale hand terugtrekken, maar te laat. De knoop was al open en zonder die houvast was de rok niet te houden. Ze wilde bukken om hem snel weer op te trekken, maar die onverhoedse beweging was te veel voor haar benevelde brein. Gelukkig waren er een paar ferme handen die haar opvingen. ‘Ga maar weer zitten’, adviseerde Marcel bezorgd. Ja, dat was beter, knikte ze. De rok bleef wel achter op de grond, maar ja, als ze maar eenmaal zat! Net alsof ze gewoon een bikini aan had eigenlijk, behalve die gekke kousen dan natuurlijk, maar daar werd hulpvaardig al iets aan gedaan. Terwijl ze zuchtend achterover leunde, werden haar schoentjes uitgetrokken en gingen haar kousen omlaag. Op dat moment kon ze daar even niet mee zitten…’Beter zo?, informeerde Marcel belangstellend. Ja, beter…, knikte ze. Oeps, daar gingen haar benen omhoog. Zeker om even haar kousen over haar voeten te kunnen trekken. Ze richtte zich even op, maar dat kostte al zoveel energie en trouwens: John zei dat ze beter even kon relaxen. Ja, laat ik dat maar doen. Zijn mijn kousen nou nog niet uit?, dacht ze loom terwijl ze langzaam onderuit begon te glijden. Even schokte ze op. Het leek wel alsof ze in slaap viel! ‘Misschien is het beter dat je even gaat liggen?’ De stem van Marcel, zo zorgzaam weer. Ja, bij hem was ze in goede handen. ‘Hmm’, murmelde ze en probeerde nog iets te zeggen, maar dat kwam er zo onsamenhangend uit. Dus gleed ze onderuit. John moest plaats maken. Vooruit, laat dat meisje even liggen!’ Ze hielpen haar geweldig. Haar benen werden opgetild en op de bank gelegd. De bank was net niet lang genoeg, dat niet, maar dat was niet zo’n ramp, want kijk: haar benen konden ook comfortabel op de leuning worden gelegd. ‘Dat is goed ook’, beweerde Arend: ‘dat het bloed een beetje naar je hoofd stroomt!’ Zou het? Ja, ze wisten het wel. ‘Ik voel me een beetje gek zo’, giechelde ze. Nou, dat was echt onzin, waren de mannen eensgezind van mening. Ze moest zich niks van hen aantrekken, even lekker liggen, dan zou die duizeligheid gauw over zijn. John vroeg bezorgd of ze soms ook last had van haar buik, dat ze dacht dat ze moest overgeven of zo? Nee, dat dacht ze niet. Maar voor alle zekerheid legde hij er toch even zijn hand op, zacht en warm. Alsof hij een dokter was! Ze slikte en deed een flauwe poging om die hand weg te halen, maar vervelend was het eigenlijk niet. Eerder prettig dat hij zo heel gevoelig over haar buikspieren ging, net alsof de aanraking niet echt was, alsof er met een veertje overheen werd gegaan…. Zo teder en tegelijk deskundig… En dat zei hij trouwens zelf ook, dat hij precies wist hoe het aanvoelde als je een beetje misselijk was en dat het dan vaak je maag was die een beetje tot rust moest komen, precies door zo heel zachtjes je buik te stimuleren. Volgens Arend zat je maag echt een stukje lager, dat wist hij absoluut zeker, maar John wees hem terecht en zei dat dat wel zo was, maar dat het om het samenspel ging van AL je spieren en dat je daarom heel voorzichtig moest zijn en het wel in de goede volgorde moest doen. Ronald deed eigenwijs ook een duitje in het zakje. Nou, dat was lachen! Hij dacht te weten dat een vrouwenborst ook een spier was! ‘Een KLIER zul je bedoelen!’, proestte Marcel, een melkklier om precies te zijn!’ De gedempte stemmen en de o zo voorzichtige streling van die hand op haar buik deden Ina wegzakken in een roes. En de mannen hadden dat in de gaten en fluisterden koesterende woordjes. Dat het goed was om je helemaal te ontspannen en dat je het over je heen moest laten komen, je niet verzetten en dat je lichaam zich dan vanzelf zou herstellen. Als de balans maar eenmaal terug was. En John wist precies hoe dat moest, daarom lieten de anderen het ook aan hem over. Ze waren wel nieuwsgierig hoe hij dat nu precies deed en John was ook niet te beroerd om van tijd tot tijd enige uitleg te geven. Zoals toen hij ook een tweede hand erbij haalde en vertelde dat dat was omdat de spieren in haar beide zijden gelijktijdig de helende werking van die streling moesten ondergaan. Nou, dat was een hele openbaring, ook voor Ina, die nu een heel ander gevoel naar boven voelde komen en een beetje onrustig begon te ademen. Kijk, en dat was nou iets waar ze zich helemaal geen zorgde over hoefde te maken, legde John uit. Het betekende dat de normale lichaamsfuncties weer begonnen te werken en je daartegen teweer stellen was wel ongeveer het ergste wat je onder deze omstandigheden kon doen. Het zou zelfs best mogelijk zijn dat haar spieren nog intenser signalen zouden uitzenden. Lang leve de spieren, want zo namen ze toch mooi de zaak weer in eigen hand! Krimpen en uitzetten, daar kwam het eigenlijk op neer wat er nu gebeurde. De spieren ontspanden zich om daarna weer samen te trekken, met als gevolg die stroomstootjes. En het is heel natuurlijk dat je ademhaling dan probeert zich daarbij aan te passen! O, zat het zo in elkaar? Die stroomstootjes klopten in ieder geval wel, al leken die wel uit haar liezen te komen. Al die tijd hadden Ina’s armen slap naast haar lichaam gehangen, haar linkerarm zelfs helemaal van de bank op de grond. Maar toen Johns hand bij haar beha was gekomen en zijn vingers aanstalten maakten daaroverheen te glijden, schoot haar rechterhand als door een katapult afgeschoten daarheen en klemde zich om zijn pols. Marcel moest erbij komen om haar schrikreactie teniet te doen. Hij boog zich over haar heen en drukte een zoen op haar bezwete voorhoofd. Bedremmeld door zoveel liefde liet ze hem haar hand losmaken. En dan zijn geruststellende woordjes: ‘Je bent onder vrienden liefje!’ Liefje! Zou hij dan toch om haar geven, gezien hebben hoe ze soms wel eens verstolen naar hem keek? Toen hij knikte, vatte ze dat op als een bevestiging en liet zich opgelucht terugvallen. Marcel bleef dichtbij haar zitten, zijn arm over haar hoofd heen gebogen. Haar tot steun en toeverlaat! En dankbaar liet ze haar handje in de zijne glijden. Als hij zo bij haar bleef, was het goed. Goed dat haar linkerborst nu door haar beha heen zachtjes werd betast en goed dat dat haar tepeltje uit zijn nachtrust deed ontwaken. Goed omdat hij met een zacht kneepje in haar hand aangaf dat het in orde was. O god, die tintelende krampjes! Ze beet op haar lippen en balde haar handje in zijn hand tot een vuist. John deelde zijn vrienden tevreden mee dat ‘alles daaronder’ adequaat reageerde en dat er weinig reden was om te betwijfelen dat Ina spoedig weer de oude zou zijn. Ronald en Arend hadden niettemin nog zo hun bedenkingen. John kon dan wel beweren dat hij daar een stijf tepeltje had aangetroffen, maar dat wilden ze dan toch zelf ook wel eens controleren. Maar daar stak Marcel een stokje voor, de lieverd! ‘We gaan niet allemaal in haar borsten lopen graaien’, zei hij beslist. ‘Daar komt niks van in!’ Zelfs John was verbijsterd door dit resolute optreden. ‘Nee’, ging Marcel zeer beslist door, ‘we doen dat behaatje uit, en dan kunnen jullie het allemaal zien, maar fikken thuis!’ Zo was het! Behaatje uit!? Dit was toch even schrikken voor Ina. Het was dat Marcel het zei, anders had het zo in haar broekje gedaan! God nog aan toe, nu moest ze ineens pissen! Een zeer ongewenst moment! Hoe moest ze dat nou eens netjes vertellen? Maar dat viel reuze mee! Marcel had aan een paar hakkelende woordjes genoeg. Wat was hij toch een fantastische man! En dat hij haar ondersteunde voor het geval dat, waar vind je zo iemand?Dat lopen was nog niet je van het, dat merkte ze nu ook wel. Gelukkig dat Marcel er was, die haar ondersteunde en bij haar bleef tot voor de deur van het toilet, en die zelfs opendeed. Nou, was dat een gentleman of niet? En haar niet zomaar in haar eentje laten tobben, nee: wachten tot ze binnen was en geduldig bij haar blijven totdat hij er zeker van was dat ze kon gaan zitten. Wat een schat! Het was trouwens wel nodig ook, want stel je voor: had ze me daar toch vergeten haar broekje af te schuiven! En dat gezicht van Marcel! Komisch. Ze proestten het allebei uit. Hij ging door zijn knieën, want ja, ze kon toch moeilijk in haar broek plassen! Dus was het goed dat hij daarop lette. Hup, even de billetjes omhoog, en de stralende lach van Marcel. Dat was veel beter. Ina leunde opgelucht achteruit. Wat kon het leven toch makkelijk zijn! Het was goed zo. Zelf trok ze haar broekje nooit zo ver naar beneden als Marcel nu deed, maar god, wat maakte het uit. Ze moest pissen en onder haar lag een lege pot en haar blaas drong steeds meer aan. Ze klapte bijna! Marcel bleef haar maar vriendelijk vragend aankijken. ‘Ik moet nu echt’, stamelde ze. Hij knikte terug. Moet ik dan……, maar de vraag was nog niet gesteld, of haar blaas opende zich, opgelucht, en zonder voorbehoud. Marcel scheen dat helemaal niet erg te vinden Hij zat op zijn knieën voor haar, met zijn beide handen geruststellend op haar knieën terwijl de warme straal uit haar gutste. ‘Laat maar gaan’, zei hij. Ina wist absoluut zeker dat geen enkele man dat voor een vrouw zou doen. Dat ze zo ver met je meegaan! En ze schaamde zich niet, want Marcel zei dat het net manna was en dat hij wilde dat hij de w.c.-pot was, want dat hij die manna wel zou willen oplikken! Nou ja, manna, wat het ook was, Ina was blij dat ze ervan af raakte!Dat Marcel haar kutje had gezien, realiseerde ze zich pas nadat de laatste druppels uit haar waren gevallen, maar ze was zo opgelucht dat ze daar niet lang bij stil stond. En trouwens: Marcel leek wel gek, want terwijl ze nog zat te hijgen likte hij zomaar haar kutje af! Nou! Wie heeft ooit oprechter trouw….? ‘Gekkie’, zei ze vertederd. Maar het was wel lekker. Wat heet! En toen zijn tong zelfs haar schaamlipjes uiteenspleet en haar geheime plekje vond! Jezus! Ze moest zich echt even met beide handen aan de bril vasthouden en daarna haar benen verder spreiden, want dit was zo lekker dat ze dat niet voorbij kon laten gaan. Nee, zei ze naar waarheid toen Marcel vroeg of niemand dat ooit bij haar had gedaan. Maar meisje toch!Ze had best gewild dat hij dat nog even had volgehouden, maar natuurlijk: er waren gasten. ‘Je hebt een heel mooi kutje’, zei hij toen ze opstond. O, dank je! Ze had het vanmorgen nog een beetje bijgetrimd en was daar nu wel blij om. Het kon er anders zo onverzorgd uitzien. Hij trok zelf haar slipje omhoog en toen moest even omdraaien. Hihi, wat deed hij nou? Hij trok de beide kantjes naar binnen tot in haar bilspleet! Veel mooier vond hij dat. Zou ze het zo voor hem willen dragen? Ze giechelde, vond het wel een gek gevoel, maar knikte. Hij streelde haar dankbaar over haar rug en ademde zachtjes in haar oor. Dit was wel heel lekker! ‘Mag ik nu je behaatje losmaken?, vroeg hij zacht. O jee! Nog voordat ze iets kon zeggen was het al gebeurd en ze sloeg in een reflex haar handen over haar borstjes. Maar dat hoefde toch helemaal niet! Zulke schitterende tietjes, de mooiste die hij ooit had gezien! En die harde topjes! Mocht hij die even aanraken? Ze klappertandde en begreep dat haar beha in de w.c. zou achterblijven.Dat was pas een glorieuze rentree! De mannen waren gewoon sprakeloos toen ze hand in hand met Marcel de kamer binnenstapte. Ze voelde zich verlegen, maar ook gevleid toen ze om het hardst haar borstjes prezen en bleef gewillig staan om ze te laten betasten, want dat mocht wel even van Marcel. Zo hard waren haar tepeltjes nog nooit geweest! Ze voelde haar broekje goed zitten toen Marcel haar vervolgens omdraaide. Wat een moordbillen! Een kontje om op te vreten! Waauw , het kon niet op. Marcel had een goed idee. Ze kon beter op de grote bank gaan liggen, daar zou ze wel op passen. Dat klopte. Met haar handen onder haar hoofd was ze net een plaatje. Nu moest alleen haar broekje nog uit. Waarom alleen dat kleine stukje nog verborgen gehouden? De mannen waren unaniem die mening toegedaan en in een democratie beslist nu eenmaal de meerderheid hield Marcel haar grappend voor. Ina kon er niets meer tegen inbrengen en lichtte rillerig haar billen op. Het leek wel alsof er een kunstwerk werd onthuld, zo ademloos werd het afstropen van haar slipje gevolgd. Jezus!, zuchtte Ronald en de anderen waren dat roerend met hem eens. Toen Marcel het broekje op de grond liet vallen sidderde Ina over haar hele lijf. Zo naakt had alleen haar vriendje haar maar gezien en die had er veel langer op moeten wachten dan deze mannen. De gedachte dat ze nu zomaar gepakt zou kunnen worden maakte haar kutje vochtig en dat Marcel nu uitgerekend daar even een keurend vingertje liet neerdalen! Ze kneep haar billetjes samen om de kreet die uit haar binnenste dreigde te ontsnappen te onderdrukken. Wat deed hij nou? Zijn vingertopje even naar binnen en dat dan aflikken! Zoiets geks had ze nog nooit meegemaakt. Was dat nou echt iets wat mannen graag deden? Het leek er wel op, want Ronald en John en Arend gaven om het hardst te kennen dat ze dat elixer ook wel eens wilden proeven!Nou vond Marcel ook wel dat het niet helemaal eerlijk was dat hij alleen dat voorrecht genoot en daarom maakte hij grootmoedig plaats voor zijn makkers. ‘Maar rustig aan en niet allemaal tegelijk!’ Haar werd helemaal niets gevraagd! Maar zo ze al had willen protesteren, werd dat meteen overstemd door de verrukking die haar doorschoot toen John als eerste haar natte holletje peilde. Nu was het samenknijpen van welke spier dan ook niet meer voldoende om een kermend kreetje tegen te houden. Wat haar trouwens op een bemoedigend schouderklopje van Marcel kwam te staan. John ging dieper in haar dan Marcel en volgens haar met meer dan een vinger, maar helemaal goed bijhouden kon ze het niet meer, want nu begon haar buik ook nog te trillen en te beven. Dat John plaats maakte voor Arend zag ze nog wel, maar diens vingers waren zo beweeglijk dat ze haar hoofd kermend achterover in de kussens drukte. Dus wist ze niet precies wie het laatste stootje in haar gaf dat haar wild hijgend deed klaarkomen. Haar handen grepen die van Marcel en knijpend liet ze orgasme door zich heen trekken.De mannen waren heel tevreden. ‘Een snel komertje’, concludeerde Arend terecht. En omdat ze het duidelijk zo lekker had gevonden, wilden ze haar best nog een keertje gunnen. John wist zeker dat ze nog veel lekkerder zou komen als ze nu hun tong zouden gebruiken. Maar dan kon ze beter gaan zitten, op de rand van de bank, met haar benen gespreid. Hoe kon Ina bezwaar hebben tegen nog een orgasme? Natuurlijk had ze dat niet, maar ze was toch wel wat verlegen toen ze door John en Marcel in de gewenste positie werd gezet met haar benen zo wijd opengesperd. En bovendien moest ze nota bene zelf haar schaamlipjes uiteen trekken. Moest dat echt? Ja, ze moest even laten zien waar dat verrekte klitje verstopt zat. En dan mocht Arend eerst zijn kundigheid laten zien. Het puntje van zijn tong vond haar opgerichte knopje feilloos. Het was goed dat John en Marcel naast haar waren gaan zitten, zodat ze wat houvast had, want dit was echt niet te houden! Zoiets lekkers! Ze begon al bijna meteen te schokken van plezier. Die tong had wat haar betreft nog wel even bezig mogen blijven, maar gelukkig was die van Ronald net zo bedreven. ‘O god’, stamelde ze, ‘ik denk dat het al komt!’ Het was niet volgens planning, maar nu moest Ronald het dan maar afmaken ook vond Marcel. Tussen de beide mannen ingeklemd begon ze hevig te schokken. Ze sperde haar mond open en tuimelde gierend van genot achterover. Het duurde langer nu en de mannen lieten haar rustig uitrazen. De haartjes rond haar ovale gezichtje waren nat en ze veegde wat zweet van haar voorhoofd toen ze amechtig weer overeind krabbelde. En of ze nou nog een keer wilde? Was dat niet te veel gevraagd? Nee, absoluut niet. En de variaties waren eindeloos. Kom maar eens van de bank af!Ze was nieuwsgierig wat Marcel nu weer had bedacht en omdat ze haar zoveel genot bezorgden wilde ze voor de mannen ook best iets terugdoen. Zeker wel. Op handen en voeten, zodat ze haar tieten konden zien deinen als ze bewerkt werd. Dat was wel het minste! Ai! Dat begon al meteen goed. Er werd voorzichtig iets in haar kut gedraaid dat ze al snel herkende als de hals van een bierflesje. En dat ging er behoorlijk diep in. Er was een slurpend geluid toen het weer naar buiten werd getrokken en dat vonden de mannen behoorlijk opwindend. Zelf concentreerde ze zich op de hernieuwde intreding en dat was al, jjaaaaa, veel beter. John bevestigde dat ook. ‘Je wordt almaar natter en dan gaat het ook soepeler…’ De volgende bewegingen gaven hem gelijk. Het kon nu ook wat sneller gaan. Over het zwiepen van haar tieten konden de mannen zeker niet te klagen hebben, want ze ging met haar hele lijf met dezelfde bewegingen en in hetzelfde tempo mee. Ze deed prima haar best, werd dan ook met voldoening vastgesteld. Ja, ze wilde zeker wel actief meewerken aan een nieuwe climax nu. Maar net toen ze de voorbode daarvan voelde aankomen werd het flesje teruggetrokken. Met piepende adem wachtte ze ongeduldig tot het opnieuw zou worden ingebracht. Er waren twee handen op haar gloeiende billen. ‘Ja’, hijgde ze, ‘stop hem er maar weer in!’ Ze voelde vingers die haar kutje open pulkten. Stond ze nog niet ver genoeg open dan? ‘OK, daar komt ‘ie’, hoorde ze iemand zeggen. Ina schudde even het haar uit haar ogen en zette zich schrap. Maar dit was geen flesje! Ze verstarde toen het tot haar doordrong wat daar nu naar binnen gleed. Iets veel warmers, kloppend en groter. O god, een lul die diep in haar penetreerde! Haar mond sperde open en ze probeerde om te kijken, maar de tijd daarvoor werd haar niet gegund. Met een machtige haal werd de indringer teruggetrokken om daarna des te harder terug te keren. Ze zakte bijna door haar knieën en hield zich met moeite overeind. De beweging werd herhaald, maar nu was ze er beter op voorbereid. ‘Ja, zet je maar schrap meisje, heel goed!’ Het was zeker John die dat zei, maar was hij het ook die nu in haar zat? Ze murmelde iets, maar kreeg meteen de derde stoot te verwerken, onmiddellijk gevolgd door een vierde. Nu bleef de penis diep in haar bewegen, alsof hij een plekje zocht om zich voor goed te vestigen en daardoor laaide de even getemperde vlam van haar passie weer op. Ze begon ongeduldig haar billen tegen de strak gespannen ballen te draaien. Toen boog haar naaier zich over haar rug en namen zijn handen haar tietjes in bezit. ‘Ben je er klaar voor?’, hijgde zijn stem in haar oor. Ze kon daaruit nog steeds niet opmaken wie het was, maar de begeerte in haar had die prioriteit nu naar achteren geschoven. ‘Ja, toe maar…..’Even nog werd er gewacht en Ina voelde hoe andere lijven zich tegen haar aanschoven. Net toen ze wilde kijken wat dat nu weer te betekenen had, werd de drilboor weer in werking gezet, eerst nog even met kleine schokjes, maar al gauw met langere halen. O gottegot…, kreunde ze toen de machine op toeren kwam. De striemende klappen tegen haar kont, de fel in haar doorstotende staaf en de steunende en kreunende geluiden die nu om haar heen opklonken dreven haar naar de toppen van de waanzin. Ze ging er nu zelf met volle overgave tegenaan en krijste dat ze geneukt wilde worden, hard geneukt! Aan die wens werd meer dan gevolg gegeven door het beestmens dat wellustig op haar inbeukte en de genotsstroom in haar losklauwde. Vlak voordat ze krijsend ineendook om diep in haar climax te duiken, voelde ze krachtige stralen over haar rug en tegen haar tieten worden gespoten. Maar de heipaal bleef in haar pompen, ook toen ze door haar hoeven was gezakt en naar adem happend met haar gezicht op de grond haar tanden in het hoogpolig tapijt zette. Net toen ze dacht dat er nooit een einde aan zou komen voelde ze de knots in zich exploderen. Na wat een eeuwigheid leek te zijn richtte Ina zich moeizaam weer op. Ze keek lodderig naar de vier mannen die allen weer netjes hun broek aan hadden getrokken. Instinctief wist ze dat ze allen hun zaad hadden geloosd, maar zou ze ooit te weten komen wie dat IN haar had gedaan?