Alles doen om te slagen

We stonden buiten het auditorium te wachten tot de heren professoren besloten ons binnen te laten. De ganse 1e kandidatuur Economie stond zenuwachtig over en weer te lopen, en de spanning was dan ook te snijden. Zelf stond ik er als bisser vrij rustig bij ; ik had al ervaring met de examens van onze Prof, en wist dus min of meer wat te verwachten. Ik stond dus zachtjes te praten met enkele vrienden, toen iemand uit ons groepje plots naar de andere kant van de gang wees: ‘Kijk . Ruzie is het Miss- huishouden .’ Dat laatste sloeg op Kathleen Renders (Kathy voor de vrienden). Zij had bij de start van het Academiejaar meegedaan aan de Miss Economie verkiezing van het praesidium, en had die verkiezing nog gewonnen ook. Niet echt verbazingwekk end, want Kathleen was zonder al te veel discussie 1 van de knapste meisjes van de faculteit. Ze had lange donkerbruine haren, die net tot aan haar werkelijk grandioze boezem reikten. Als ze – zoals vandaag – een spannend truitje droeg (en dat deed ze quasi elke dag), dan puilden haar borsten werkelijk uit. Een wonderbra had ze niet nodig, zoveel was duidelijk. Naast haar stond de vice-praeses van het praesidium van dit jaar, John Farna, een eveneens donker type, en een fantastisch basketspeler met zijn 2 meter lengte. Naast hem leek Kathleen – met haar 1m78 toch ook niet echt klein te noemen – een tenger en niet al te groot wezentje. Maar al te vaak deden er voorspellinge n de ronde hoe het bij die 2 in bed moest zijn, maar dat was uiteraard meer jaloezie dan wat anders. En nu hadden ze dus blijkbaar ruzie, zo vlak voor het examen. Verbazingwekk end, want het tweetal was al ruim een half jaar samen, en werd altijd als onverbrekelij k beschouwd. Telkens weer was Kathleen waar John was, en omgekeerd. Bij de examens zaten ze steeds naast elkaar, en de scherpe ogen van vele studenten hadden meermaals opgemerkt dat er regelmatig met papieren werd geschoven tussen hen beide, telkens als de docenten/assi stenten even de andere kant opkeken. Op zich niet zo verwonderlijk , want het gebeurde veel tussen koppels allerhande op de examens, maar bij Kathleen en John was het echt *elk* examen prijs. Dit keer ging dat echter duidelijk niet het geval zijn, want toen we eindelijk binnen mochten, zag ik hoe John demonstratief op de eerste rij plaatsnam, en Kathleen verward toekeek. Nu was spieken altijd al een riskante zaak, maar op de voorste rij was het totaal onmogelijk, en woest stampte Kathleen dan ook de trappen op, naar een plaatsje ergens bovenaan. Ik glimlachte liefjes naar haar toen ze de stoel naast mij (enfin, er moest telkens 1 lege stoel tussen zijn, dus eigenlijk 2 stoelen naast mij) bezette, doch kreeg enkel een boze blik terug voor m’n moeite. Dit was dan weer niet zo verbazingwekk end, want Kathleen gedroeg zich altijd nogal hautain tegenover het ‘plebs’ (iedereen die niet in het praesidium zat was plebs voor haar), dus echt geraakt voelde ik me niet, integendeel. En dan begon het examen . Zoals steeds was het niet van de poes, en al gauw was ik druk bezig de aartsmoeilijk e oefeningen uit te schrijven. Echt veel problemen had ik er niet mee, want ik had het examen goed voorbereid, en algauw waren m’n bladen keurig gevuld. Ik stond dan ook op het punt de antwoordblade n af te geven na een laatste revisie, toen er plots een kladblad vanuit de rechtse richting tussen m’n stapel geschoven werd. Kathleen Renders . Hmmm . Even kijken . “Zou je zo lief willen zijn je antwoordblad voor oefeningen 3 en 4 even door te schuiven? – Kathy.” Verbaasd keek ik naar rechts, recht in haar helderblauwe kijkers. Ze trok na een snelle blik op de assistent (die elders aan het patrouilleren was) een smekend gezicht, en haar lippen vormden het woord ‘please’. En het was op dat moment dat de slechte kant van m’n karakter de overhand kreeg. Ik boog me snel over m’n blad, pende enkele woorden neer, en schoof dan het kladblad terug richting Kathleen . “Zomaar? Wat is het je waard, schoonheid?” Er kwam een of ander ondefinieerba ar geluid uit haar mooie keelholte, gevolgd door een wanhopige zucht. Ik wist echter dat ik haar enige kans was . Want aan haar rechterkant was de trap, en dus was ik de enige die haar oefeningen 3 en 4 kon bezorgen. Het verbaasde me dan ook niet echt toen het blad terugvloog met volgende woorden : “Alles, verdorie . Ik moet die antwoorden hebben, anders ben ik gebuisd . PLEASE?” Ik schreef bijna ‘Een dikke tongzoen’, toen het me plots daagde dat ik evengoed heel wat meer kon eisen . Juffrouwtje Renders was duidelijk wanhopig, en dus . Mjaaa . Waarom ook niet? “Spiektarieve n: * Oefening 3: Samen naar de afscheidsTD maandag a.s. – als een koppel. * Oefening 4: Na de TD ga je mee naar m’n kot – voor de nacht” Ik aarzelde nog even, en schreef er dan nog bij: ‘en een lekkere beurt’. Grinnnikend schoof ik het blad ongezien terug, uitermate benieuwd naar Kathleen’s reactie. Die volgde al heel snel: “NO WAY!” Ik grinnikte opnieuw – tot verbazing van de assistent, die even raar mijn richting uitkeek – en schreef dan rustig: “Ook goed . Dan geef ik ze seffens af . Your loss .” En daarmee hield het kladblad- schuiven op. Ik wijdde mijn aandacht terug aan het examen, en overliep rustig m’n oefeningen, om er zeker van te zijn dat ik nergens iets vergeten was. Ik stond op het punt recht te staan en af te geven, toen het kladblad plots opnieuw landde. “Je bent een smeerlap!” en eventjes daaronder: “Ik kom NA de TD naar je kot, en zal met je slapen, maar dan wel voor oefeningen 3 EN 4. Met jou naar de TD kan echt niet. Deal?” Ik hoefde maar eventjes na te denken, en dan schreef ik terug: “Deal. Ik ga van de TD weg rond 3u. Zorg dat je rond 3u30 op m’n kot bent. OK?” En snel krabbelde ik er m’n kotadres onder, waarna ik het blad weer terugschoof. Het antwoord was er binnen de minuut: “OK. Maandag 3u30. En geef nu die oefeningen!” Langzaam schoof ik het kladblad tussen mijn eigen kladbladen, en na een korte blik op zowel de assistent als de docent, duwde ik zachtjes m’n 2e antwoordblad (met oefeningen 3 en 4) naar rechts toe. De komende 10 minuten hield ik me onledig met kleine stomme karikatuurtje s op de kladbladen te tekenen, en schrok dan ook behoorlijk op toen Kathleen plots met veel lawaai rechtstond, en met boze stappen de trap afdenderde naar de uitgang toe. Eventjes vreesde ik dat ze mijn blad had meegenomen uit wraak, maar toen zag ik dat ze het keurig naar het midden had geschoven in haar vetreklawaai. 5 minuten later verliet ik het auditorium ook, en liep al fluitend naar m’n kot . Nieuwsgierig wat de maandag me zou brengen . En zo werd het langzaam maandag. De dag dat de uitslagen van de examens zouden uithangen, en de avond en de nacht van de AfscheidsTD georganiseerd door onze studentenvere niging. Het was rond 10u dat de examenresulta ten zouden geafficheerd worden, en dus snelde ik rond 10u10 naar gebouw G, alwaar ze inderdaad uithingen, en op flinke belangstellin g konden rekenen. Snel zocht ik naar de R . Roels, Warren . 17/20 Hmmm . Stukken beter dan de 5/20 van vorig academiejaar . Doch ik was in nog meer uitslagen geinteresseer d ; 2 rijen hoger : Renders, Kathleen . 16/20 Nou, dat zag er ook best aardig uit. Payback- time, Kathy . En het toeval wilde dat ze er net aan kwam toen ik het gebouw buitenliep. Ik glimlachte haar breed toe, en zei: “Tot vannacht, Kathleen!” Ze staarde me hard aan, en zei dan ijzingwekkend koel: “Dat geloof je toch zelf niet? Puh .” Even was ik aangeslagen, doch dan nam opnieuw die slechte kant van m’n karakter de leiding, en al even koel antwoordde ik: “Echt? Dan gaat Professor De Ridder morgen een kladblad op zijn bureau vinden . Eentje waar jouw naam opstaat – in jouw geschrift – en met een nogal interessante inhoud .” Ze verstarde opnieuw . Het kladblad! Datzelfde blad waar Kathleen haar smeekbede had opgeschreven! Snel gooide ik nog wat extra gewicht in de schaal: “. om nog maar te zwijgen over de fotocopie die er op de redactie van de studentenkran t de ronde gaat doen, morgen .” Kathleen slaakte een diepe zucht . Ik had haar gevangen . En het was haar eigen fout . “OK dan . Wat was je kotadres ook alweer?” Rustig herhaalde ik m’n adres, en voegde er aan toe: “En geen grapjes vannacht . je komt alleen . en je komt je belofte na . zo’n grote prijs is het nu ook weer niet, voor een 16 op 20!” Ze staarde me verbaasd aan: “Heb ik 16?” “Ja hoor .” “Waw . Jij bent blijkbaar nog beter in wiskunde dan die klootzak van een John!” “Als je me de kans zou geven, ontdek je misschien nog wel meer goede kanten aan mij, Kathy!” Dat laatste kwam er op een vrij sarcastische toon uit, en het verbaasde me dan ook behoorlijk toen ze knikte, en zei: “. misschien wel, ja . Tot straks!” Huh? De TD was een redelijk succes te noemen. Er was flink wat ambiance, en heel wat van m’n vrienden waren aanwezig, dus amuseerde ik me vrij goed. Ook Kathleen was er, maar zij liet zich omringen door een groepje vriendinnen en praesidiumled en, zodat ik haar moeilijk kon aanspreken. Wel opvallend was dat ze met iedereen van het praesidium praatte en danste, behalve met John ; de ruzie van wiskunde had blijkbaar tot een definitieve scheiding geleid. Om 3u verliet ik de zaal, en fietste rustig terug naar m’n kot. Mede dankzij haar houding van daarstraks was ik er helemaal niet meer zo zeker van dat Kathleen ging opdagen, doch ik wilde haar op z’n minst het voordeel van de twijfel gunnen (het dreigement van het kladblad zou ik toch nooit volbrengen, maar goed). Ik was nog even naar de radio aan het luisteren en m’n bureau aan het opruimen, toen er op de deur geklopt werd. En ja hoor . het was Kathleen Renders! Ze had een klein rugzakje in de hand (nacht- en toiletspullen ?), en droeg voor de rest dezelfde kleding als ze daarnet op de TD had gedragen: een kort zwart rokje, en een spannende groenblauwe blouse er op ; ze was – als altijd – om te stelen! Toen ze binnenwas, liet ik haar plaatsnemen op het bed, terwijl ik zelf op m’n bureaustoel ging zitten. De daaropvolgend e minuten zaten we wat naar elkaar te staren, en bleef de stilte loodzwaar hangen, tot ik uiteindelijk dan maar voorstelde om te gaan slapen. Ze knikte zacht. Ik stelde voor dat ik even naar de badkamer zou verdwijnen om me om te kleden, zodat zij zich met de lavabo in de kamer kon behelpen en aldus nog een beetje privacy had. Ik gaf haar een kleine 10 minuten, en keerde dan terug uit de badkamer. M’n kot was donker, en ik zag dat ze alvast in het bed onder de lakens was gekropen ; het was duidelijk dat ook Kathleen het een beetje moeilijk had met de situatie. Voorzichtig kroop ik mee in het helaas niet zo brede bed, en voelde al snel haar warme lichaam naast me. Ik stak het nachtlampje aan, en stelde voor dat we eerst eens wat nader kennis maakten. Daar stemde ze volmondig mee in, en ze begon zelf te vertellen. Al gaande kwam ze meer en meer op haar gemak, en algauw leerde ik de echte Kathleen kennen. Een interessant meisje, zo bleek. En wat meer was, we hadden een aantal gemeenschappe lijke interesses! Aldus viel ook ik in met stukken van mijn levensverhaal , en zo werd het algauw 5u. Toen stokte het gesprek eventjes, en Kathleen – sorry, ik mocht al Kathy zeggen nu – zei plots dat het nu dan wel tijd werd om een laatste stukje van mij beter te leren kennen. Haar hand vond m’n kruis, en zachtjes speelde ze even met m’n pik, tot die na eventjes keihard stond. Ze keek me eventjes aan, en gleed dan zachtjes onder de lakens. Ik wist instinctief wat er ging gebeuren, en algauw voelde ik hoe haar warme mond zich rond m’n staalharde worst sloot. Het was lang niet de eerste keer dat een meisje me pijpte, maar ik moest al snel toegeven dat Kathy bijzonder bedreven was ; ze wist haar tong voortreffelij k te gebruiken, en bracht me al gauw tot op heerlijke hoogtes. Maar dat was niet alles . want in tegenstelling tot wat ik een beetje gevreesd had, liet ze me niet direct klaarkomen . het was haar bedoeling overduidelijk om me genot maximaal te rekken! Voor de 8e keer ongeveer bracht ze me op het randje van een orgasme, en voor de 8e keer liet ze ook nu weer niet toe dat ik kwam. Integendeel: ze liet m’n pik volledig uit haar mond glijden, en kwam langzaam terug naar boven toe. Haar mond kwam boven de mijne hangen, en zachtjes fluisterde ze: “Kus me, Warren!” En dat deed ik dan ook met veel plezier . Algauw waren we verwikkeld in een diepe tongzoen, waar we ons beide volledig in overgaven. Het was pas toen onze lippen terug scheiden, dat ik besefte dat het kriebelige gevoel in m’n pik werd veroorzaakt door Kathy’s schaamheuvel: ze lag met haar poesje schrijling bovenop me! Ze leek het ongeveer terzelfdertij d te beseffen, en vroeg: “Heb je .” Tuurlijk had ik dat! Snel reikte ik in het nachtkastje, en overhandigde Kathy een condoom. Handig haalde ze het rubbertje uit de verpakking, en zonder te kijken – 100% op het gevoel – haalde ze hem volledig over m’n stomend hete paal. Ik kon amper wachten tot het moment daar was, en blijkbaar was dat gevoel wederzijds, want quasi onmiddellijk nadat het rubber volledig afgerold was, ging ze schrijlings op me zitten, en liet haar mooi gevormde lichaam op het mijne neerdalen. Zo goed als ze met haar mond was geweest, zo goed bleek ze ook met andere lichaamsdelen . Opnieuw liet Miss Economie me ongekende hoogtes bereiken, en het moet al ruim 6u geweest zijn toen ik eindelijk een verlossend gevoel kreeg, en het condoom tot barstens toe vulde met sperma. Nauwelijks een kwartier later vielen we beide uitgeput in slaap, ik nog nagenietend, en zij met een voldane zucht, en de woorden: “Vanaf nu zit jij elk examen naast me, Warren!”